TRUE OPINIONS : Fabulous 4 หรือ Ace 9 อะไรคือสิ่งที่ "ลิเวอร์พูล" ต้องการ ?... by "ต็อกตั้ม พรรษิษฐ์"

เห็นกันคาตาไปแล้วกับความน่ากลัวระดับไฟบรรลัยกัลป์ทีเผาผลาญคู่แข่งให้แพ้พ่ายตายอย่างช้าๆ เมื่อ Fabulous 4 ที่เหล่าสาวก “เดอะ ค็อป” รอคอย กลับมาลงสนามพร้อมกันของ 4 จตุรเทพแนวรุกทั้ง ฟิลิปเป้ คูตินโญ่, โรแบร์โต้ ฟีร์มีโน่, ซาดิโอ มาเน่ และโมฮาเหม็ด ซาลาห์ หลังห่างหายการลงสนามแบบพร้อมหน้าพร้อมกันไปนานไม่ว่าจะเป็นเหตุผลเรื่องอาการบาดเจ็บทางร่างกาย การเมือง ฟอร์มการเล่น เช่นกันกับโทษแบน

แต่เพียงแค่เกมแรกที่พวกเขารวมตัวกันในสนาม ทั้งสี่แข้งได้แสดงให้เห็นถึงความเหนือชั้นที่ลงตัวอยากมากในเกมรุก น่ากลัวด้วยความเร็วของทั้งสี่คน ไปกับบอลได้โดดเด่นในพื้นที่ริมเส้น เจาะแดนกลางสนาม เรียกได้ว่ามากันทุกทิศทาง

เกมบุกในแบบฉบับ ลิเวอร์พูล ภาค  Fabulous 4 ลงสนามเต็มเปี่ยมไปด้วยความเร็วที่เหนือความคาดการณ์ มาเน่ แกร่ง และไวมากหากวิ่งตัวเปล่า แกร่งเมื่อไปกับบอล ที่สำคัญเป็นนักเตะพ้นฐานทักษะยอดเยี่ยม จึงไม่แปลกที่เราจะเห็นเขาสร้างได้เปรียบเหนือกองหลังด้วยทักษะฉีกเอาชนะด้วยความเร็ว

เช่นกันกับ ฟีร์มีโน่ เขาเป็นตัวรุกบราซิลเลี่ยนแท้ๆ นั่นคือมีทักษะพรสวรรค์แบบแซมบ้าติดตัวมาตั้งแต่เกิดบวกเขากับความเร็วต้นที่ยอดเยี่ยม ครองบอลลากได้ พลิกเกมได้ และหาตำแหน่งเก่ง

ไหนจะการกลับมาจากอาการเจ็บ (การเมืองตามที่หลายคนสงสัย) ของ คูตี้ แม้จะถูกดึงลงไปเล่นเป็นกองกลางเต็มตัวพื้นที่ทำกินลึกสักนิด เพราะต้องปั้นมาจากกลางสนามออกสตาร์ทไกลประตู แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่ปัญหาเนื่องจากจังหวะความเร็วทะลุทะลวงไปพร้อมบอลของเขาสร้างปัญหาให้กับเกมรับของ เซาธ์แฮมป์ตัน ได้เป็นอย่างดี รวมทั้งการออกบอลที่แม่นยำทำยอดแอสซิสต์จนกลายเป็นประตูที่หมดจด

จากแอสซิสต์ในเกมปราบ นักบุญ ส่งให้ คูตี้ ปั้นให้เพื่อนหงส์ยิงประตูไปแล้ว 3 ครั้ง ขึ้นมารั้งลำดับที่ 3 ตลอดกาลของลิเวอร์พูลไปแล้วในฐานะ “พี่ผู้มีแต่ให้” (นับเฉพาะพรีเมียร์ลีก) ไล่หลังสองตำนานหงส์สายพันธุ์อังกฤษแท้ อย่าง สตีฟ แม็คมานามาน (58) และสตีเว่น เจอร์ราร์ด (92)

Prince Of Egypt

ที่ไม่พูดถึงถือว่าผิดมารยาท สำหรับนักเตะที่เด่นที่สุดของลิเวอร์พูล ในเวลานี้ โมฮาเหม็ด ซาลาห์ ที่กลายเป็นกล่องดวงใจสำคัญที่สุดของทีม ลิเวอร์พูลไปแล้ว ก่อนลงสนามในเกมถล่ม เซาธ์แฮมป์ตัน ซาลาห์ มีโอกาสจะขึ้นไปทารัศมีดาวยิงรุ่นพี่อย่าง ร็อบบี้ ฟาวเลอร์ ในการออกสตาร์ทบนเวทีพรีเมียร์ลีกที่ทำเอาไว้ 12 เกม 8 ประตู

มาในเกมนี้ 2 ประตูที่เขาทำได้ในครึ่งแรกส่งผลให้ “โมซ่า” แซงหน้าทำไป 9 ประตู จาก 12 แรกในการค้าแข้งบนพรีเมียร์ลีก แถมด้วย 2 แอสซิสต์ แน่นอนว่าหน้าประวัติศาสตร์ใหญ่เกิดขึ้นแล้วในรั้วแอนฟิลด์ (นับรวมทุกรายการก็ 14 ประตู 3 แอสซิสต์)

เท่านั้นยังไม่พอ 2 ปะหลังสุดส่งให้ ซาลาห์ กลายเป็นผู้เล่นจากแดนมัมมี่ที่ทำประตูสูงสุดตลอดกาลบนเวทียุโรป 79 ประตู แซงหน้า มิโด้ ดาวดังรุ่นพี่ที่ต่างไซส์ ซึ่งเคยค้าแข้งกับทีมดังมากมายทั้ง อาแจ็กซ์ อัมสเตอร์ดัม, สเปอร์ส, เวสต์แฮม ยูไนเต็ด และมิดเดิ้ลส์โบรห์

เอาให้ยิ่งใหญ่ไปกว่านั้น ตั้งแต่ที่ หลุยส์ ซัวเรซ จากแอนฟิลด์ไป ไม่เคยมีผู้เล่นลิเวอร์พูลคนไหนยิงฤดูกาลละ 14 ประตู แต่นี่ยังไม่หมด พฤศจิกายน ซาลาห์ ทำได้สบายๆ ขนาด เยอร์เก้น คล็อปป์ เองยังเปรยว่าฟอร์มแบบนี้ ฤดูกาลละ 70 ประตู ก็พอไหว (ดู้ววว)

การทำงานของ Fab4

ทั้งนี้ขออนุญาตเล่าในสิ่งที่เห็นระหว่างบรรยายเกมคู่ ลิเวอร์พูล พบนักบุญตามมุมมองของผมที่มีต่อการรุกของ ผู้ชนะ หากเปรียบเป็น การ์ตูน JK คงมีปรัชญาไม่ต่างจาก อาจารย์ คิระ ผู้ปลุกปั้น เสื้อร้าย เฮียวงะ ให้เป็นคู่ปรับตลอดกาลของ โอโซระ ซึบาสะ เกมรุกคือเกมรับที่ดีที่สุด

เกมรุกที่ดุดันรวดเร็วของเขาสร้างมาจากการรุกในเกมรับ นั่นคืออาศัยการเคลื่อนที่เร็ว แรง ดุดัน ของผู้เล่นแนวรุกไล่บีบทำลายเกมของ คู่แข่งที่กำลังจะเปลี่ยนจากรับให้กลายเป็นรุก เริ่มต้นจากอัดทางข้างสนามบีบให้เข้ากลางเพื่อเจอแนวปะทะที่สูง คือแผงมิดฟิลด์ ซึ่งเกมดังกล่าว เลือก คูตี้ ไวนัลดุม และ เฮนโด้ ซึ่งคล่องตัวกว่าปกติ ถือเป็นหมากที่ลงตัว ดังประตูแรกก็มาจากจุดนี้

ตามธรรมชาติตัวรุกเมื่อข้างหน้าเลนปิดสิ่งที่จะมองต่อไปคือที่ว่างและตัวว่าง เมื่อ ทาดิช เห็นริมเส้นเต็ม ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือสัญชาตญาณ เขาตัดเข้ากลาง เป็นอันเข้าทางหงส์ จังหะนั้นมีเสื้อแดงอย่างน้อยสามคนรุมกินโต๊ะ พอดิบพอดีบอลถูกส่งต่อมายัง โมซ่า แล้วก็สังหารเข้าไปอย่างเวิลด์คลาส

นับตั้งแต่นาทีนั้นเกมก็เปลี่ยนหน้าไปจนจบ พื้นตรงกลางที่เคยเน้นรับแน่นหนาของ ผู้มาเยือน ถูกทำลายล้างด้วยเกมบีบเร็วทุกครั้งที่เปลี่ยนการครองบอล ลิเวอร์พูล ทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็วของ คูตี้ กินตัวขยับระยะพร้อมหาตัวเชื่อมด้านข้าง ซึ่งเป็นหน้าที่ของ มาเน่ และ ซาลาห์ ครั้งใดที่ทั้งคู่ได้สถานการณ์ 1-1 มีลุ้นเสมอ ไม่ว่าจะจบสกอร์หรือพื้นที่เกมรับถูกฉีกขาด

ประตูที่ 2 ก็มาจากลักษณะนี้ พื้นที่ตรงกลางหน้า 2 เซนเตอร์เปิดประกอบการเช็คล้ำหน้าที่ช้าเกิแก้ซึ่งมาพร้อมความคมกริบของ ซาลาห์ เปลี่ยน เป็น 2-0 ทุกอย่างได้บทสรุปแบบไม่เป็นทางการ จนจบที่ 3-0 มองภาพรวมเป็นเกมที่ดีมากของพวกเขา ประตู กองหลังถูกกดดันน้อยมาก เพราะกลางเก็บกินโดยมีกองหน้าเป็นเหล่าจิ้งจอกไล่ขย้ำเหยื่อ

Fab4 ที่เร็วจัด ทักษะเลิศ และเปลี่ยนตำแหน่งได้อย่างรู้ใจโดยเฉพาะจังหวะสวนกลับ คือโชว์ขายตั๋วชั้นดีที่เรียกเสียงฮือฮาซีดเข็ดฟันได้ตลอดเกม

เมื่อเรามาดูสรุปตัวเลขหลัง 90 นาที ผู้ชนะ ครองบอลมากกว่า 60 เปอร์เซนต์ มีจังหวะจบ 21 ครั้ง เข้ากรอบ 8 ครั้ง เท่ากับว่ายิง 2.625 ครั้งจึงจะเข้ากรอบ 1 ที เช่นกันกับลูกเตะมุม 10 ครั้งที่หาความหวาดเสียวไม่ได้

อะไรคือสิ่งที่หายไปหากเราต้องการให้เกมรุกของ ลิเวอร์พูล สมบูรณ์มากขึ้นในเกมลักษณะแบบนี้ Fab4 ยังมีจุดอ่อนอะไรไหม หากมองที่ระบบการทำงานผมว่าใกล้เคียงคำว่าสมบูรณ์แบบบมากแล้ว ทั้งกดดัน สร้างสรรค์ จำนวนการเข้าทำ

ถึงเวลา Ace9

แต่ไม่ใช่การทำประตูแน่ๆ เห็นแล้วอดคิดไม่ได้ว่าหาก พวกเขามี ACE9 หน้าแบบปิดบัญชีเพิ่มมาสักคน (ทั้งนี้หากมีโอกาสจะขอหยิบประเภทดาวยิงมาบอกเล่ากันนะครับ)ในอดีตระดับทพของทีมก็อย่าง ร็อบบี้ ฟาวเลอร์ ไมเคิล โอเว่น หลุยส์ ซัวเรซ แล้วลดทอนจาก Fab4 มาเป็นเป็น BIG3

ด้วยจำนวนการเข้าทำขนาดนี้ รูปแบบการป้อนดาวยิงขนาดนี้ !!!

ผมเชื่อลึกๆ ว่าเกมของพวกเขาจะน่ากลัวมากขึ้นอีกหลายเท่า โอเคละ ปัจจุบันมันเร้าใจมาก เป็นเพลงก็จังหวะดี โซโล่สวยท่ามกลางการดีไซน์ดีๆ มีท่อนโชว์ทีมเวิร์กความแกร่งทนอย่าง Unision ให้ได้ฮือฮาด้วยรายละเอียด แต่หาวรรคทองติดหูยากหน่อยแบบนานๆ มาที เป็นที่ยอมรับในหมู่คนฟังคนเล่นในทางยอดฝีมือ

มันจะดีกว่าไหมหากเพลงของ ลิเวอร์พูล ปรับมาเป็นเพลงที่เร้าใจนั่นแหละแต่ออกแบบให้มีท่อนฮุกบ่อยครั้ง ติดหูง่ายๆ ขายง่าย เพื่อเป้าหมายที่ยอดขาย ความสำเร็จที่จับต้องได้…

“ต็อกตั้ม พรรษิษฐ์”

ติดตามข่าวสารได้ที่ TrueID App และ เว็บไซต์ Sport.Trueid.net หรือร่วมพูดคุยกันผ่านทาง Line @TrueID