AFL The Club : รู้จักทีม "Collingwood Magpies" ทีมที่ทุกคนรักที่จะเกลียด ? ... by "RUT"

AFL The Club : ต้องบอกว่าวันนี้เป็นวันที่ผู้เขียนลำบากใจที่สุดตั้งแต่เขียนมา คือต้องยอมรับว่ายังไงยังไงผู้เขียนก็เกลียดทีม Collingwood Magpies เข้าไส้จริงๆ (อันนี้ไม่มีเม้ม) เอาง่ายๆ ว่าในวงการออสเตรเลี่ยนรูลส์จำกัดความทีม Magpies ว่า “the team everybody loves to hate” ทีมที่ทุกคนรักที่จะเกลียด (555) ถึงอย่างไรก็ตามก็ต้องยอมรับว่า Collingwood เป็น Club มีแฟนมหาศาลโดยเฉพาะแฟนๆ Melbourne Base ในรัฐ Victoria

Collingwood Magpies ก่อตั้งสโมสรในปี 1892 และเป็นเจ้าของสถิติ แชมป์ VFL/AFL 16สมัย (ล่าสุดปี 2010 ซึ่งชิงกับ Saint Kilda Saints แล้วต้องแข่งสองนัด เพราะนัดแรกจบด้วยผลเสมอ จนทำให้มี Replay และนั่นคือ Replay Grand Final ครั้งสุดท้าย เพราะปัจจุบัน AFL ได้เปลี่ยนกฎเป็นเสมอต่อเวลา 5 นาที) โดยเฉพาะช่วงก่อตั้งลีกทีมคว้าแชมป์ 11 สมัยในช่วงปี 1897-1936

นอกจากนั้น The Magpies ยังเป็นเจ้าของสถิติเข้าชิง AFL/VFL Grand Final 42 ครั้ง มากที่สุดเท่าที่ทุกทีมในประวัติศาสตร์เคยทำได้  MCG (Melbourne Cricket Ground) และ Etihad Stadium คือรังเหย้าของทีม โดยคนดูในสนามแต่ละนัดแทบจะเต็มเพราะสมาชิกทีมที่เข้าสนามก็ปาไป 50,000+แล้ว

เช่นเดียวกับทุกทีม Collingwood ได้สร้าง Superstar ประดับวงการไว้มากมาย โดยเฉพาะ Jock McHale ผู้ซึ่งสร้างตำนานไว้มากมายให้กับทีมและกับลีก ผู้ซึ่งประสบความสำเร็จทั้งในฐานะ ผู้เล่น ผู้เล่น-โค้ช จนถึงขั้นที่ลีกตั้งชื่อเหรียญรางวัลสำหรับโค้ชที่พาทีมชนะเลิศในนัดชิง Grand Final ว่า “Jock McHeal Medal” หรือในยุคปัจจุบัน สองมิดฟิลด์ที่พึ่งเลิกเล่นไปไม่นานอย่าง Nathan Buckley หรือ Dane Swan ก็ต้องนับเป็น Superstar ระดับต้นๆ ของลีกในช่วงที่ทั้งคู่ลงเล่นให้กับทีม โดยเฉพาะ Swans ที่นำทีมคว้าแชมป์รวมถึงได้รางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมแห่งฤดูกาล Brownlow Medal

นอกจากนั้นทีมนี้ยังเป็นทีมที่ระบบ Father and Son Selection ได้สร้างความผูกพันระหว่างสโมสรและตระกูลผู้เล่นไว้มากมายหลายครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นตระกูล Shaw Cloke Brown Daicos และ Moore

ณ ปัจจุบัน Collingwood กำลังอยู่ในช่วงสำคัญของการตัดสินใจว่าจะยังไว้ใจในตัวโค้ช Nathan Buckley อดีตผู้เล่นระดับตำนานว่าจะให้คุมทีมต่อไป หรือหมดเวลาของเค้าแล้ว Buck เข้ามารับทีมต่อจาก Michael Malthouse โค้ชผู้พาทีมคว้าแชมป์ครั้งล่าสุดของทีม ในช่วงแรก Buck ยังพาทีมเข้า Final Series ได้ แต่ใน 2-3 ฤดูกาลหลังผลงานของทีมตกไปมาก

แต่อย่างไรก็ตามผู้เชี่ยวชาญ และแฟนๆ ได้แตกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มนึงโทษว่าเป็นความผิดของ Buck ที่เป็นโค้ชที่ไม่เก่ง แต่อีกกลุ่มนึงมองว่า เป็นทีม Recruit ที่คัดผู้เล่นไม่ได้เรื่องเข้าทีม  โดยสิ้นสุดฤดูกาลนี้สัญญาของ Buck กับทีมจะหมดลง ไม่น่าจะเกินครึ่งฤดูกาลผลงานในสนามจะสร้างความชัดเจนเกี่ยวกับสัญญาของ Buck

ทีมชุดปัจจุบันนำโดย Superstar กัปตันทีม Scott Pendlebury มิดฟิลด์ยุคโมเดิร์นฟุตบอลที่มาพร้อมกับความสูง และทักษะ ความสำคัญของ Pendle นี่ต้องย้อนกลับไปปี 2009 ที่ Collingwood เป็นหนึ่งใน 4 ทีมลุ้นแชมป์ในปีนั้น แต่พอ Pendle ขาหักหมดสิทธิ์เล่นในรอบ Final Series ทีมพังทันที Pendlebuy (เพนเดิลบรี นั่นแหละครับการออกเสียงแบบ Lazy tone Bury สั้นจนเหลืองพยางค์เดียว) เป็นส่วนสำคัญในการพาทีมคว้ามแชมป์ในปี 2010 และปัจจุบันถ้าเรียกแบบภาษาบาสเกตบอลก็ต้องเรียกว่าเป็น บิ๊กทรีของทีม เท้าซ้ายเท้าขวาของเค้าแทบไม่แตกต่างเตะแม่นน้ำหนักได้

เปรียบง่ายๆ เลย ถ้าโลก Soccer มี “ซีดานเทิร์น” … Footy ก็มี “เพนเดิลบรีเทิร์น” เช่นกัน

Adam Treloar ดาวรุ่งที่ไปเอามาจาก GWS ก็เป็นผู้เล่นอีกคนที่เสริมแดนกลางช่วยกัปตันเพนเดิล Treloar มีจุดเด่นสามารถวิ่งขึ้นวิ่งลง (Endurance) ได้ทั้งเกม ความแข่งแกร่งในการเอาลูกมาเล่น (Clearance)

แต่อย่างไรก็ตามจุดที่ทำให้ เทรลอร์ ไปไม่สุดคือการส่งบอลของเค้าโดยเฉพาะการใช้เท้าไม่ค่อยดี เค้าเป็นคนที่ได้บอลต่อนัด (Possession) เยอะจริง แต่เปอร์เซ็นต์การใช้ลูกบอลให้ได้ผลต่ำมากสำหรับมิดฟิลด์ในระดับสตาร์ ถ้าเค้ายกระดับตรงนี้ได้ กองกลาง CollingWood จะแน่นขึ้นอีกเยอะ

อย่างไรก็ตามจุดอ่อนชัดเจนที่สุดคือข้อความสมดุลของทีม Collingwood มีผู้ล่นระดับไม่ดีไม่เลวเยอะเกินไป ส่วนพวกที่เด่นไปเลยนอกจาก Pendlebury Treloar แล้วก็จะมีแค่ Steel Sidebottom หรือ Ruckman เบอร์ต้นๆ ของลีกอย่าง Brodie Grundy จอมมาร์คบอลอย่าง Jeremy Howe (แนะนำให้ตามดูเกมแข่ง Collingwood เพราะ Howe จะไม่ทำผิดหวัง มีการบินโชว์ทุกฤดูกาล) หรือ ดาวรุ่งอย่าง Darcy Moore ที่ พอมีคลาส

ส่วนที่เหลือไม่ใช่ระดับกลางๆ ก็เก่งจริง แต่เจ็บง่ายก็เป็นพวกดาวรุ่งที่มีแววแต่ยังไม่โตเต็มที่เช่น Danny Wells, Tom Langdon (นี่ไม่ใช่นักอ่านสัญญะของ แดน บราวน์)  Jordan De Goey, Will Hoskin-Elliot และ Alex Fosolo ส่วน Ruckman ส่งตรงจากอเมริกันอย่าง Mason Cox ก็ต้องใช้เวลาในการเติบโต

ถ้าไม่นับเรื่องส่วนตัว ผู้เขียนก็แนะนำว่า Collingwood ก็เป็นทีมที่น่าตามเชียร์ถึงแม้ช่วงนี้อาจจะพบความเจ็บปวดที่ทีมแพ้มากกว่าชนะ แต่เวลาอีกไม่นาน ถ้าดราฟท์ดีๆ เทรด และเซ็นต์ฟรีเอเย่นต์ดีๆ มาประคองเด็กรุ่นนี้ที่กำลังจะโต The Magpies ก็จะกลับมาเป็นทีมที่น่ากลัวอีกครั้ง

เช่นเคยปิดท้ายด้วยเพลงสโมสร แต่ขอเอาคลิปเปิดตัวจากนัดชิงปี 2010มาให้แทนคลิปที่ผู้เล่นร้องหลังทีมชนะ

Good Old Collingwood forever,
They know how to play the game.

Side by side they stick together,
To uphold the Magpies name.

See, the barrackers are shouting,
As all barrackers should.

For the Premiership’s a cakewalk
For the good old Collingwood.

Cheers Mate

“RUT”

ดูบอลสดออนไลน์ผ่านเว็บที่นี่ และติดตามข่าวสารกีฬาได้ที่ TrueID App หรือร่วมพูดคุยกันผ่านทาง Line @TrueID ร่วมไปถึงแฟนเพจ TrueID Sports