เทพหัสดิน หลายคนอาจจะไม่มีความทรงจำอะไรมากมายแต่สนามเทพหัสดินแห่งนี้สร้างนักเตะทีมชาติเกินหลักร้อยถึงพันในทุกรุ่น มีผู้เล่นกระโดดโพนทยานสู่สโมสรทุกระดับ วันนี้ทุกอย่างดูเงียบเหงาเพราะฟุตบอลเติบโตพอที่จะมีสังเวียนเหย้าเป็นของตัวเอง จากที่ฟุตบอลลีกหวดแข้งกัน ณ สนามแห่งนี้ พักครึ่งดูตลก จับรางวัล นั่งซดบะหมี่คัพร้อน ๆ ยามท้องร้องบอลเตะ 2 คู่ พอยิงเข้ามีเสียงเพลง พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์ เด้งขึ้นมา บางครั้งก็ต้องตบยุงก่อนปรบมือ ฟุตบอลนักเรียนของกรมพละศึกษาก็ใช้หัวหาดนี้ตะบันกันเพื่อแย่งความเก่งกาจระดับเยาวชน แมวมองมานั่งดูกันเยอะแยะจนแทบเดินชนกัน กองเชียร์นอกเหนือจากเพื่อน ๆ ในสถานศึกษาแล้วผู้ปกครองหิ้วขนมนมเนยเคี้ยวกรอบแกรบ บวกกับของอร่อยหน้าสนาม ที่เป็นแฟนประจำฟุตบอลเด็กไม่แพ้กลุ่มที่บอกไปคือพวกพี่ ๆ แมสเซนเจอร์เยอะอย่างกับเอฟซีพันธ์แท้ แฟนบอลกลุ่มนี้นอกจากสำราญตาสำราญใจในการติดตามแล้ว ยังมีติดปลายนวมพอค่าหมูปิ้งน้ำมันกันขำ ๆ จริง ๆ บรรยากาศสนามเทพหัสดินมีหลายเรื่องราวมากมายทั้งเรื่องของผลการแข่งขัน สร้างนักกีฬา สังเวียนความฝันเด็ก ตจว. ยุคก่อนหากจะขึ้นทีมชาติเยาวชนชุดใหญ่ต้องถูกแห่ฝีเท้าโชว์ความสามารถในสนามเทพหัสดินต่อยอดสู่ศุภชลาศัย มีนักเตะที่เป็นคู่รักคู่แค้นในสนามแต่เมื่อสำเร็จการศึกษาไอ้คู่ที่หวดกันขาเดี้ยงเลี่ยงกันไม่ได้กับกอดคอกันเป็นเพื่อนชี้ การที่ได้เตะฟุตบอลในสนามระดับไทยลีค คือความฝันของใครหลาย ๆ คน มันจะรู้สึกมีพลัง มีความศรัทธา ตื่นเต็นทุกครั้งที่ได้ลงเล่นในสนามนี้ พูดถึงขนาดนี้ก็ต้องมีใครหลาย ๆ คน คิดถึงสนามนี้อยู่แหละถ้าเคยเตะสนามนี้ อยากให้จำความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้กับสนามนี้เอาไว้ พอเราโตขึ้นจะได้มีเรื่องราวได้บอกรุ่นน้อง รุ่นลูกของเรา เทพหัสดิน อีกความทรงจำสำหรับการแข่งขันฟุตบอลทุกระดับชั้นตั้งแต่หัวเท่ากำปั้นยันหัวหงอกเขียนความทรงจำสนามนี้ไม่รู้กี่วันจะเขียนได้หมด แต่ทุกครั้งที่ไปเยือนสนามนี้ทีไรมักได้สัมผัสกับมิตรแท้ลูกหนังเสมอทั้งในและนอกสนาม ภาพโดยนักเขียน