cr. unsplash กีฬาบาสเกตบอล เป็นกีฬาอีกหนึ่งชนิดที่คงต้องบอกว่า ในบ้านเราเคยนิยมมาก ที่ใช้คำว่าเคยเพราะ ในยุคหนึ่งบาสเกตบอลหญิง มีผลงานที่ค่อนข้างดีในการแข่งขันกีฬาระดับนานาชาติอย่างซีเกมส์ อีกทั้งยังมีนักกีฬาก็เป็นจุดเด่นของทีม จึงทำให้เกิดกระแสความนิยม ซึ่งถ้าใครเป็นแฟนคลับนักกีฬาทีมชาติ ก็คงจะคุ้นหน้าคุ้นตาคุ้นชื่อกับ น้องแว่น สิริรัตน์ ยนต์โยธินกุล นักกีฬาบาสหญิงทีมชาติไทย ที่เคยคว้าเหรียญทองซีเกมส์ มาได้ ซึ่งจะว่าไปความนิยมของกีฬาบาสเกตบอล มันก็อยู่ในช่วงยุคปี 1990 ถึงปี 2000 เพราะในกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 18 ที่ทีมบาสหญิงของเราได้เหรียญทอง ก็เป็นช่วงปี 1995 ก็เกิดกระแสฮือฮากันอยู่ช่วงหนึ่ง แต่หลังจากนั้นดูเหมือน บาสเกตบอลก็ค่อย ๆ เลือนหายไปจากใจของแฟนกีฬา cr. unsplash ถ้าหากให้เราตั้งคำถามว่า ทำไมบาสเกตบอลไทย ไม่ได้รับความนิยมเท่ากับ ฟุตบอลไทย จริง ๆ แล้วมันก็ไม่ควรจะนำมาเปรียบเทียบกัน แต่ถ้าหากอยากเห็นภาพให้ชัดเจนคงต้องอ้างถึงสักนิด เพราะบาสเก็ตบอลเป็นกีฬาที่ไม่สามารถเล่นได้อย่างสะดวกเหมือนฟุตบอล จะต้องมีอุปกรณ์เฉพาะอย่างเช่นแป้นบาส แตกต่างจาก ฟุตบอลที่สามารถเล่นได้ทุกที่ข้างถนนก็เล่นได้ มีลูกบอลลูกเดียวก็สามารถเล่นเตะบอลกันได้แล้ว ไม่มีก็ยังเล่นได้ อันนี้เรื่องจริงไม่ได้โม้ เพราะผู้เขียนยังเคยเอาลูกตะกร้อมาเตะแทนบอลเลย หรือแม้แต่เอาเสื้อเก่า ๆ มาม้วน ๆ เอาหนังยางมัดเตะเป็นฟุตบอลก็เคยทำมาแล้วโกลด์ก็ไม่ต้องมีก็เตะได้ แค่รองเท้าวางเป็นช่องแทนโกลด์ก็จบ เตะเท้าเปล่าก็เล่นได้ ความเข้าถึงมันแตกต่างกัน นี่คือความแตกต่างที่เห็นชัดจากประสบการณ์ และทำให้คิว่าที่กีฬาบาสเกตบอลในบ้านเราไม่ได้รับความสนใจจากแฟนกีฬามากนัก มันก็น่าจะมาจากส่วนนี้ด้วย ประกอบกับปัจจัยอื่น ๆ หากให้พูดกันตรง ๆ ก็คือมันมียุคที่ บาสเกตบอลไม่มีลีกการแข่งขันที่ชัดเจนเหมือนฟุตบอล แม้ว่าในปัจจุบันจะมีรายการที่ถือว่าเป็นที่ยอมรับในระดับภูมิภาคอยู่บ้าง มีทีมสโมสรอยู่บ้างก็ตาม แต่หากเทียบกับฟุตบอลแล้ว การแข่งขันของฟุตบอลค่อนข้างที่จะชัดเจน และมีความหลากหลายมากกว่า ไม่ว่าจะเป็นบอลนักเรียน บอลถ้วย ก บอลถ้วย ข เป็นต้น แต่สำหรับบาสเกตบอล การแข่งขันรายการต่าง ๆ มันน้อย แม้แต่ในระดับโรงเรียนกีฬาบาสเกตบอลเองแม้ว่าจะมีการเรียนการสอน หรือมีการแข่งขันในระดับโรงเรียน ระดับจังหวัด ร่วมถึงกีฬานักเรียน ในระดับชาติก็ตาม ก็ไม่ค่อยได้รับความสนใจเท่าที่ควรไม่ค่อยมีกระแสความนิยม cr. unsplash อีกปัจจัยคือ ไม่ได้รับการสนับสนุนเท่าที่ควรจากภาครัฐ ซึ่งสิ่งนี้หลายคนก็คงจะมองเห็นด้วยเช่นเดียวกัน ดังนั้นกระแสความนิยมของกีฬาบาสเกตบอลไทย จึงดูแล้ว วูบ ๆ วาบ ๆ เหมือนกระแสดาราที่ไปเร็วมาเร็ว และนักกีฬาบาสเกตบอลในบ้านเราเองก็ไม่ค่อยมีคนรู้จักในวงกว้าง เอาตรง ๆ ผู้เขียนยังจำ น้องแว่น ได้แค่คนเดียว แต่หากถามถึง NBA อันนี้พอจะรู้จักทีมต่าง ๆ บ้าง เอาเป็นว่ารู้จักดรีมทีมก็แล้วกัน มันก็เป็น เรื่องที่น่าเสียดาย ที่หลาย ๆ ชนิดกีฬาของไทย เรามีทีม มีนักกีฬาที่มีความสามารถ แต่ขาดแรงสนับสนุนที่ต่อเนื่อง ก็ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมคอกีฬาไทยส่วนมากจะเชียร์ฟุตบอลไทยกันมากกว่า
