เช้าตรู่วันหนึ่ง ขณะยืนซื้อกาแฟหน้าโรงเรียนเทศบาล 4 ลำปาง สายตาก็เหลือบไปเห็นเด็ก ๆ แต่งชุดแฟนซี ชุดกีฬาสี เดินกันขวักไขว่เต็มไปหมด เสียงดนตรีจังหวะมาร์ชก็ดังขึ้นเป็นระยะในรั้วโรงเรียน ถามแม่ค้าได้ความว่า เช้านี้โรงเรียนอัสสัมชัญลำปางมีกีฬาสี และมาตั้งขบวนกันที่นี่ ทีแรกตั้งใจมาเดินเก็บภาพบริเวณห้าแยกหอนาฬิกา แต่เปลี่ยนใจทันที เดินเก็บภาพกีฬาสีน้อง ๆ ดีกว่า เพราะความบังเอิญไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย ๆ.. ไปค่ะ.. เราไปดูความน่ารักของน้อง ๆ กัน เด็ก ๆ กำลังตั้งแถว โดยเรียงสีของตัวเองอยู่ที่กลางสนาม ทั้งผู้ปกครอง ครู สตาฟ ตากล้อง เต็มไปหมด ในภาพนี้เป็นสีเหลือง สีแรกของขบวน การตั้งแถวจะเริ่มด้วยป้ายสี สโลแกน ดรัมเมเยอร์ ป้ายรณรงค์ต่าง ๆ และน้อง ๆ ในชุดกีฬาปิดท้าย มองผ่านลึกเข้าไปถึงสีอื่น ๆ ก็จะจัดในรูปแบบคล้าย ๆ กัน อยู่ที่ว่าสีไหนจะอลังการมากกว่า ส่วนตัวแล้วไม่มีคะแนนให้สีไหนเป็นพิเศษ เพราะตั้งใจมาดูแบบภาพรวม จากโรงเรียนเทศบาล 4 ไปถึงโรงเรียนอัสสัมชัญ ประมาณด้วยมโนของเราเอง ระยะทางจะราว 2-3 กิโลเมตร หลังจากดรุยางค์นำขบวนออกไปแล้ว เราก็วิ่งไปดักข้างหน้าต่ออีกเรื่อย ๆ วิ่งตามขบวนจนเหนื่อย เก็บภาพน้อง ๆ แฟนซีมาได้ 1 ชุดใหญ่ ก็เรียกว่าแทบทุกสีนั่นล่ะ เก็บไว้เป็นที่ระลึกให้คนที่บ้านได้ดูด้วย สำหรับเด็ก ๆ ในวัยรุ่นแรกแย้ม พอมาอยู่ในชุดที่นอกเหนือจากชุดนักเรียน แต้มใบหน้าด้วยเครื่องสำอาง แม้จะแปลกตาไปบ้าง แต่ก็เรียกรอยยิ้มจากกองเชียร์ข้างทางได้มากโขทีเดียว เกือบจะเดินกลับแล้วเชียว พี่ที่ยืนถ่ายภาพข้าง ๆ ชวนให้ไปต่อ ด้วยความใจง่าย เดินเก็บภาพไปจนถึงในโรงเรียนอัสสัมชัญโน่นเลย ที่กลางสนาม เด็ก ๆ จะต้องยืนตากแดดกันสักพักเพื่อร่วมพิธีเปิด แต่ไม่นานมากทนได้สบาย เพราะเริ่มเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ส่วนด้านหลังจะเป็นแสตนเชียร์ของสีต่าง ๆ ที่จัดไว้รอความสนุกในวันนี้เรียบร้อยแล้ว คิดถึงกีฬาของตัวเองในอดีต ซึ่งไม่ต่างกันเลย กว่าจะเป็นรูปเป็นร่างได้ก็ทำเอาเหนื่อยไปตาม ๆ กัน แต่หน้าที่ก็คือหน้าที่ ในวันนั้นสนุกมากกว่าที่ได้ร่วมกิจกรรมกับเพื่อน ๆ จำได้ว่าเคยรับหน้าที่ตีกลอง มันส์มากจนมือแตกไม่รู้ตัวกันเลย พิธีเปิดดำเนินการไปเรื่อย ๆ จนถึงช่วงที่ขาดไม่ได้สำหรับงานกีฬาทุกชนิด ก็คือการจุดคบเพลิง น้อง ๆ นักกีฬาตัวเก่งของโรงเรียนฝ่ายหญิง 3 คน วิ่งถือคบเพลิงมาครึ่งสนาม เพื่อส่งให้กับนักกีฬาชายอีกทอด มีการประกาศผ่านไมค์ว่าน้อง ๆ เป็นนักกีฬาประเภทไหน แต่ขออภัยที่เราจำไม่ได้จริง ๆ...ไม่นานนัก ไฟคบเพลิงประจำงานกีฬาสีของโรงเรียนอัสสัมชัญลำปางก็ถูกจุดขึ้นอย่างอลังการพร้อมเสียงพลุ เป็นสัญลักษณ์ว่าเริ่มกิจกรรมกีฬาสีได้นับแต่บัดนี้ ช่วงเวลาราว 2-3 ชั่วโมงที่เราได้สัมผัสมา ทำให้รู้สึกได้ถึงบรรยากาศเก่า ๆ ในวัยเด็ก มองเห็นภาพเด็ก ๆ ก็เหมือนสะท้อนเงาของตัวเราเอง เหมือนภาพสีเทากลับกลายเป็นสีสันได้อีกครั้ง... เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปลายสายบอกว่า จอดรถรอที่หน้าโรงเรียนแล้วนะ เป็นอันต้องเลี้ยงข้าวเพื่อน 1 มื้อเป็นการปลอบใจ ที่ทำให้แผนการเปลี่ยนไปเกือบครึ่งวัน.. มีเพื่อนดีก็งี้แหละ..
