สวัสดีครับ นี่เป็นบทความแรกของผม ผมจะมาบอกเล่าเรื่องราวการเป็นนักกีฬาว่ายน้ำ ว่าเจออะไรบ้าง กีฬามีดียังไง? ให้อะไรกับเราบ้าง? เรื่องมันเริ่มจากผมก็เป็นเด็กธรรมดาๆคนนึงแหละ ด้วยความที่ตอนเด็กผมชอบเล่นน้ำมาก เล่นได้เป็นชั่วโมงเลย พอพ่อกับแม่เห็นว่าชอบเล่นน้ำก็เลยลองให้ไปเรียนว่ายน้ำดู พอเรียนไปได้สักพักทางครูสอนว่ายน้ำก็ชวนให้มาเป็นนักกีฬา ผมก็เลยตอบตกลงไป โดยที่ไม่รู้ว่าหลังจากนั้นตัวเองต้องเจออะไรบ้าง รู้อะไรไหม พอมาเป็นนักกีฬามันต่างจากการเรียนว่ายน้ำทั่วไปมาก ต้องฝึกว่ายให้คล่องและเร็วขึ้น โดยใช้เวลาเป็นตัวกำหนด ในการซ้อมแต่ละครั้งนี่เหนื่อยมากแต่ผมก็ยังสนุกกับมันอยู่ดี เพราะมีเพื่อนคอยคุยคอยเล่นมุก (บางทีคุยจนครูด่าเลยก็มี5555) การได้ไปแข่งกีฬานี้เป็นสิ่งที่ผมชอบมากมันเหมือนกับเราได้ไปเจอผู้คน ได้เจอสถานที่ใหม่ๆ ได้ไปเที่ยวไปในตัวเลย ในการแข่งเราจะเจอคนที่เก่งกว่าเราหลายคนเลยแต่เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าคนไหน จนกว่าจะเสียงนกหวีดการแข่งขันจะเริ่มขึ้น แต่การแข่งผมนั้นมีแต่แพ้อดได้เหรียญกลับบ้านไปหลายแมตช์เลยแต่ไม่ใช่เราจะแพ้ตลอดไปหรอกนะมันจะมีแมตช์ที่เราทำได้ดีจนภูมิใจในตัวเองมากๆและจะมีแมตช์ที่เราผิดหวังกับมันมากๆการแข่งแต่ละแมตช์นั้นมันสอนอะไรหลายๆอย่างให้เรา การมีน่้ำใจนักกีฬานั้นสำคัญมากเห็นเพื่อนเราผิดหวังก็เข้าไปปลอบให้กำลังใจ รู้จักถ่อมตนไม่อวดเก่งและให้จำไว้ว่า "ไม่ว่าคุณจะเก่งแค่ไหน มันก็จะมีคนที่เก่งกว่าเราเสมอ" หลังจากนั้นก็ซ้อมไปเรื่อยๆวนไปมา จนได้ย้ายไปชมรมอื่นที่ต่างจังหวัด พอได้ไปวันแรก ได้ไปเจอเพื่อนใหม่ๆ ผมทำตัวไม่ถูกเลยละ(ผมเป็นคนขี้อายและไม่ค่อยพูด) แต่ก็ต้องปรับตัวเข้าหาสังคมนี่เป็นนสิ่งที่ดีเลยที่ผมได้จากกีฬา ใช้เวลาไม่นานก็สนิทกันเพราะเราได้เจอคนที่ชอบเหมือนกันและเจอกันทุกวัน การซ้อมที่นี่หนักมากว่าที่เก่าเยอะมากเพื่อที่จะพัฒนาตนเอง(บางวันซ้อมจนร้องไห้เลยก็มี)กว่าจะปรับตัวได้ก็นานเอาเรื่องเลย แต่ยังเรื่องการซ้อมมันยังไม่จบแค่นั้น เพราะมันยังมีการซ้อมเช้าอีกด้วย! มันเป็นเรื่องยากสำหรับใครหลายๆครวมถึงผมด้วยที่ต้องแหกตาตื่นมาซ้อม6โมงเช้า คิดน้อยใจด้วยซ้ำแทนที่จะได้นอนบนเตียงอันแสนสบายแต่เรากลับมาเหนื่อยแฮ่กๆ แต่นี่แหละเป็นตัวบ่งบอกและฝึกให้มีวินัยให้ตัวเองและอดทน ถ้าเราไม่อยากเสียใจกับผลการแข่งขันครั้งต่อไป มีครั้งนึงครูได้ถามว่าพวกเราอยากว่ายน้ำไปเพื่ออะไร มีความฝันอะไร บางคนก็ตอบว่า อยากให้ร่างกายแข็งแรง บางคนก็บอกว่า อยากไปแข่งในระดับเอเชี่ยนเกมส์ แต่ผมไม่ได้นึกไว้เลย ผมคิดแค่ว่า สนุกกับมันและมีความสุขก็พอแล้ว จนมีโอกาสได้ไปแข่งในรายการระดับประเทศได้เจอคนเก่งมากๆระดับทีมชาติเลยก็มีผมสู้พวกเขาไม่ได้เลยเวลาก็ไม่มีการพัฒนาขึ้นเลยผิดหวังในตัวเองหน่อยๆเพราะอยากจะเก่งแบบพวกเขาบ้าง แต่อย่างไรก็ดีการแข่งครั้งนั้นทำให้ผมมีเป้าหมายและพร้อมที่จะสู้กับมันสักครั้ง สรุปแล้วกีฬานั้นสอนอะไรหลายๆอย่างให้เรานะ ทั้งที่จะเป็นเรื่องการเข้าสังคม อดทน ความมีวินัย เรียนรู้ที่จะแพ้และยอมรับความผิดหวัง การควบคุมอารมณ์เมื่อเจอสิ่งที่ไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง เพื่อนๆคงได้เห็นประโยชน์ของการเล่นกีฬาไม่มากก็น้อยนะครับ และขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่เป็นนักกีฬาหรือคนที่อยากจะเป็นนักกีฬานะครับ ขอบคุณมากๆที่เข้ามาอ่านครับ
