ประวัติ ไมก์ ไทสัน แชมป์มวยโลกจอมฉาว เจ้าของฉายา "มฤตยูดำ"

แจ็คเก็ตขาว

17 พฤษภาคม 2564 ( 21:00 )

3.6K

ประวัติ ไมก์ ไทสัน (Mike Tyson) อดีตแชมป์โลกรุ่นเฮฟวีเวท 3 สถาบัน นักมวยจอมฉาว เจ้าของฉายา "มฤตยูดำ"

ไมก์ ไทสัน (Mike Tyson) นักชกมวยสากลรุ่นเฮฟวีเวท (น้ำหนักมากกว่า 200 ปอนด์ (90.900 กิโลกรัม) ขึ้นไป) เจ้าของฉายา "มฤตยูดำ" เขาเกิดในวันที่ 30 มิถุนายน ค.ศ. 1966 โดย ณ ปีค.ศ 2021 จะมีอายุ 55 ปี ไมก์ ไทสัน มีชื่อจริงว่า ไมเคิล จีราร์ด ไทสัน (Michael Gerard Tyson) ในวัยเด็กเขาเติบโตมาในย่านบราวน์ส์วิลล์ที่เป็นสลัมในบรุกลิน นครนิวยอร์ก ในวัยเด็กไทสันเป็นเด็กที่มีนิสัยเกเร และชอบมีเรื่องชกต่อยกับผู้คนในระแวกบ้านและรวมไปถึงการก่ออาชญากรรมทั่วไป จนมาวันหนึ่ง คัส ดีอามาโต (Constantine "Cus" D'Amato) เทรนเนอร์มวยเชื้อสายอิตาเลียน ได้มาพบกับไทสันและเอาเขามาฝึกฝนการชกมวยสากลอย่างถูกต้องมีกติกา ซึ่งทำให้ไทสันเคารพและนับถือดีอามาโตเสมือนพ่อของเขา

ไมก์ ไทสัน (Mike Tyson) ชกมวยลากลอาชีพโดยทำสถิติชก 26 ครั้งชนะ 26 ครั้ง เป็นการชนะน็อกถึง 24 โดยเป็นการชนะน็อกในยกแรกถึง 12 ครั้ง จนไทสันได้ขึ้นชิงแชมป์โลกกับ เทรเวอร์ เบอร์บิค (Trevor Berbick) แชมป์โลกของสภามวยโลก WBC โดยผลการชกปรากฏว่า ไทสันสามารถเอาชนะเบอร์บิคด้วยการชนะแบบ TKO ไปได้อย่างรวดเร็วในยกที่ 2 ไทสันขึ้นเป็นแชมป์โลกและยังทำสถิติกลายเป็นแชมป์โลกที่อายุน้อยที่สุดในโลก ด้วยวัยเพียงแค่ 20 ปี 4 เดือน โดยปัจจุบันก็ยังไม่มีใครทำลายสถิตินี้ลงได้

ไมก์ ไทสัน (Mike Tyson) ขึ้นเป็นนักมวยอันดับหนึ่งของโลกและเป็นนักมวยคู่บารมีให้กับ ดอน คิง (Don King) โปรโมเตอร์อันดับหนึ่งของโลก เพราะการชกทุกครั้งของไทสันสามารถทำเงินได้อย่างมากให้กับดอน คิง ไทสันผ่านการชกป้องกันตำแหน่งอีกหลายต่อหลายครั้ง จนกลายเป็นแชมป์โลกเฮฟวีเวท 3 สถาบันคนแรกของโลก จนวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2533 การชกป้องกันแชมป์กับ เจมส์ บัตเตอร์ ดักลาส (James Buster Douglas) นักชกไนเนม ที่จัดขึ้นที่ กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น โดยการชกครั้งนี้ไทสันพลาดท่าแพ้น็อกแก่ดักลาสอย่างไม่มีใครคาดคิดในยกที่ 10 โดยหลังการชกก็มีเสียงวิจารณ์กรรมการบนเวทีว่านับเร็วกว่ากรรมการข้างเวที

หลังจากนั้นชีวิตของ ไมก์ ไทสัน (Mike Tyson) ก็เริ่มมาถึงจุดตกต่ำเพราะไทสันถูกกล่าวหาจาก เดสิรี วอชิงตัน (Desiree Washington) นางงามชาวอเมริกา ว่าเธอถูกไทสันข่มขืน โดยไทสันก็ได้ออกมาปฏิเสธ จนคดีถูกนำขึ้นศาลและไทสันก็ ในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1992 ถูกตัดสินโทษให้จำคุกเป็นเวลา 6 ปี แต่เนื่องด้วยไทสันมีความประพฤติตัวที่ดี ทำให้หลังจากถูกจำคุกเป็นเวลา 3 ปีไทสันก็ถูกปล่อยตัวออกจากเรือนจำในปีค.ศ. 1995

หลังออกจากเรือนจำไทสันก็กลับมาชกมวยอีกในปีค.ศ. 1996 สามารถได้คว้าเข็มขัดแชมป์โลก WBC จาก แฟรงค์ บรูโน (Frank Bruno) และคว้าแชมป์โลก WBA จาก บรูซ เซลดอน จากนั้นไทสันก็ถูกประกบคู่มวยกับ อีแวนเดอร์ โฮลีฟิลด์ (Evander Holyfield) โดยในการชกครั้งนี้ไทสันไม่สามารถทำอะไรโฮลีฟิลด์และแพ้ TKO ไปในยกที่ 11 ซึ่งถือเป็นความพ่ายแพ้ครั้งที่สองของไทสัน ในปีค.ศ. 1997 ไทสันได้มีโอกาสได้ชกล้างตากับโฮลีฟิลด์ แต่ในการชกครั้งนี้ไทสันก็ได้ทำให้ทั้งโลกตะลึง เพราะในยกที่ 3 ไทสันได้เข้าคลุกวงในแล้วกัดไปที่หูของโฮลีฟิลด์จนเลือดออก ทำให้การแข่งขันถูกยุติและไทสันถูกปรับแพ้ดีคิว (Disqualifion) และถูกปรับเงินเป็นจำนวน 3 ล้านดอลลาร์สหรัฐ พร้อมโดนยึดใบอนุญาตชกมวยด้วย

หลังจากนั้น ไมก์ ไทสัน (Mike Tyson) ก็ถูกส่งกลับเข้าไปอยู่ในเรือนจำอีกครั้งจากการชกต่อยกับเด็กวัยรุ่นขี่มอเตอร์ไซค์ 2 คน หลังเกิดอุบัติเหตุทางท้องถนน ทำให้ไทสันติดคุกเป็นเวลา 9 เดือน หลังออกจากคุกไทสันก็พยายามกลับมาชกมวยอีกครั้ง ในปีค.ศ. 2002 เขาได้ขึ้นชกกับ เลนน็อกซ์ ลูวิส (Lennox Lewis) แชมป์โลกชาวอังกฤษ ผลการชกไทสันเป็นฝ่ายแพ้น็อกไปในยกที่ 8 หลังจากนั้นไทยสันก็ถูกฟ้องร้องให้เป็นบุคคลล้มละลาย และเขาก็มีข่าวคราวอาชญากรรมอยู่เรื่อย ๆ ในปีค.ศ. 2020 ไทสันก็ได้กลับมาฟิตซ้อมซ้อมอีกครั้งเพื่อขึ้นชกมวยการกุศลย้อนตำนานแชมป์โลก กับ รอย โจนส์ จูเนียร์ (Roy Jones Jr.) ผลการชกคือเสมอมันไปอย่างสุดเดือด